Het eerste afscheid

Het is vandaag Anita’s verjaardag en we zijn voor de tweede keer naar de rivier gegaan. Ik had een paar ballonnen opgeblazen en een dromenvanger voor Anita, ze leek het erg te waarderen. In de rivier was het heerlijk!

We zijn net iets verder gegaan dan de vorige keer. Bij dit plekje kon je beter het water in en uitgaan en het was ook dichter bij rotsen waar je vanaf kon springen. Dit keer weer een hogere rots geprobeerd, en hoewel de hoogte groter is leken de paar seconden die ik nu in de lucht was korter te duren dan de vorige keer.

Ik ben met m’n schoenen in de hand het water overgestoken en daarna een stuk gaan lopen/klimmen. Ik ging door een stroompje wat zomer’s droog ligt. Ik denk dat er in de winter veel watervalletjes zullen zijn, op die plekken kon ik elke keer omhoogklimmen. Was heel erg gaaf en erg mooi, maar omdat ik m’n camera niet mee durfde te nemen over het water heb ik hier geen foto’s van.

Cruz heeft pastasalade gemaakt en we hebben heerlijk geluncht. Ook m’n voeten hebben een schoonheidsbehandeling gehad door de visjes die al het vuil op komen eten. Dit was behoorlijk nodig ook, want m’n voeten zijn redelijk versleten. Ik sta maar vooral loop heel veel deze vakantie. (Trouwens niet alleen m'n voeten zijn er minder aan toe: ik zit onder de blauwe plekken, schrammen en schaafwonden, zoals een gezond mens hoort te zijn ;) )

De visjes nog eten gegeven, hoewel er zonder brood ook al genoeg te zien waren.

Vandaag hadden ook eens andere mensen mijn camera vast, vreemd om later je foto's te bekijken en allemaal foto's van jezelf tegen te komen waarvan je niet eens wist dat ze gemaakt waren.

Toen we weggingen hebben we afscheid genomen van Pablo en Cruz. Dit is de laatste keer dat zij erbij zijn omdat ze naar (ik geloof) Madrid gaan. Ik heb als afscheidscadeautje nog een riñonera, een heuptasje, gekregen. Ik had gezegd dat ik die van hun zo mooi vond, toen zijn we de dag daarna gaan kijken in de winkels maar jammer genoeg konden we die nergens vinden. Ik ben er echt heel blij mee! Een mooie souvenir om deze Spaanse vrienden niet te vergeten.

Vanaf vandaag ben ik dus echt alleen thuis. Eerst kwamen Cruz en Pablo bijna elke dag wel over de vloer. Gelukkig ken ik Juan nu ook (stel je voor dat ik me nog eens buitensluit.)

Nog een paar afscheidsfoto's op deze geweldige plek: