era muy precioso

Vandaag (eigenlijk gister) zijn we niet naar het asiel geweest. Even een dagje vrij om van de natuur te genieten. 's Ochtends natuurlijk met Pochy gewandeld. Het was alweer vreselijk warm, maar ik begin er wel een beetje aan te wennen. We wouden naar een ander park gaan met een uitkijkpunt, maar dat park was gesloten. Toen maar een ander rondje genomen, dat as ook mooi.
Om 1 uur kwam Anita mij ophalen, we gingen naar de Alcampo. Zo'n grote winkel waar je echt alles kan kopen. We hebben een paar spullen gekocht voor de honden: scheerapparaat, borstel, voerbak en nieuwe tie-rips voor de rest van de schaduwnetten. Anita wordt gesponsord door een heleboel kennissen en vandaar dat we dit soort dingen kunnen kopen

Daarna gingen we met Víctor en Cruz naar de rivier, daar zouden we ook eten. Onderweg al een beetje gesnoept van Cruz' tiramisu. We zijn eerst naar een uitzichtpunt geweest: ventana del diablo wat het raam van de duivel betekent. Het was er heel mooi, maar langs de rand te staan was toch ook heel eng. Je kon enorm ver uitkijken en ook de rivier kon je zien stromen.

 Toen zijn we een stuk naar beneden gereden en om bij de rivier te komen moest je een grot/tunnel door. De ingang was duidelijk door mensen gemaakt, maar de rest zag er nog natuurlijk uit. Het was heel gaaf om door de grot heen te gaan. Daarna nog een stukje gewandeld en nog een keer door een tunnelgrot. Natuurlijk heb ik ook tijdens het wandelen veel foto's gemaakt, maar ik zal jullie niet met alle 271 foto's lastigvallen.

Het is verkleind misschien niet zo goed zichtbaar, maar in het midden van de foto vliegt een gier. Die zie je hier heel vaak.

Toen kwamen we bij de rivier uit. Het was echt schitterend! Ik had er al veel van verwacht maar dit schoot alles te boven. In het Spaans is er het woord precioso, wat de overtreffende trap is van mooi. Ze zeggen dan ook dat muy (erg) precioso niet kan, maar dit was toch echt muy precioso.

 Ons plekje langs de rivier: echt schitterend!

 We hebben eerst een stukje gezwommen en Víctor en ik zijn van een rots het water in gedoken. Ik denk dat dit iets van 3 meter was. Later zagen we anderen van een andere plek springen, en ook wij zijn daarvan af gegaan. Ik denk dat dit iets van 5 a 6 meter was. Het was geweldig! Je had drie volle seconden om je de eerste keer te bedenken O my god, wat heb ik gedaan. En later om te denken hoe geweldig dit is. Er is ook nog een hogere rots, daar zijn we niet vanaf geweest, maar misschien de volgende keer, want ik wil hier zeker nog een keer heen. Jammer genoeg was het wel een beetje koud, door de wind en door het koude water. Toen hebben we echte spaanse tortilla gegeten tussen een stokbrood. Het omelet was 2x zo dik als het stokbrood, beetje lastig om te eten maar wel super lekker.

 Na het eten zijn we nog een keer van de hoge rots afgesprongen en dit keer heeft Cruz foto's gemaakt. Jammer genoeg kan ik de foto's er pas opzetten als Víctor weer terug is uit Nederland (over 5 dagen). Hierna zijn we een stuk stroomopwaarts gezwommen. Op sommige plekken was de stroom erg snel en lastig om tegenin te zwemmen, daar staat dan weer tegen over dat je in no-time terug bent. We zijn ook erg veel kreeften tegengekomen. Ik schrok me dood toen ik ze voor het eerst zag en toen bleek dat ik er al die tijd al tussen had gezwommen. Het is heel grappig om ze achteruit te zien zwemmen. Ja, ik leer hier nog veel meer dan alleen de taal!

Toen we weer terugzwommen zaten we vlak achter een groepje dat aan het canyoningen was. Daardoor konden we precies zien waar het veilig was om te duiken. Het was echt geweldig!!! Ze vonden dat ik een cervatilla was, een jong hertje. Omdat ik niet moe te krijgen ben en altijd vrolijk in het rond spring.

Weer bij Víctor aangekomen, zijn we snel een rondje gaan wandelen met Pochy en daarna met Cruz en Pablo (de vriend van Cruz) een stukje gewandeld door de oude stad. Dat is meer een trapwandeling dan een stadswandeling. Maar gelukkig had ik al geoefend omdat Víctor op de 5e woont (zonder lift). Als je in het echte oude gedeelte bent lijkt het net of je in de middeleeuwen bent. Er zijn geen flitsende uithangborden die die illusie verstoren, het is allemaal in stijl. We hebben nog wat gedronken en zijn daarna naar bed gegaan.