De afgelopen 6 dagen met de kinderen op kamp geweest. Er worden 12 kinderen uitgekozen die mee kunnen en die zich het afgelopen jaar het best gedragen hebben. Met die kinderen gaan ze op vakantie. Dit jaar gingen Leonie en ik ook mee. We sliepen in een grote luxe villa aan de rand van de Donau-delta. (klik voor foto's van de vila)
We zijn natuurlijk veel bezig geweest met de kinderen. Balspellen, stoelendans, wandelingen en veel vooral heel veel gedanst.
In mn vrije tijd heb ik wilde paarden gespot, een festival gezien. Hier deden ze aan volksdansen.
We zullen binnenkort ook wel leren volksdansen, wordt redelijk normaal gevonden hierzo.
We hebben ook een mooie wandeling gemaakt door de wolken in de harde wind.
Het was hier tot nu toe altijd warm, met een maximum van 38 graden. Afgelopen weekend heeft het geonweert en nu is het een lekker koele 27 graden.
Om het af te sluiten hebben we een boottocht over de Donau gemaakt. Dat was heerlijk! Uitwaaien, met je hand door het water, van de natuur aan de oever genieten én de zonsondergang bekijken.
Via een van dit soort stijgers klim je in de boot. Je vraagt je af of hij je gewicht wel zal houden, dat valt gelukkig nog mee (Of was het gewoon geluk?)
Ik was blij dat onze boot er een stuk beter uitzag.
Toen we weer terug waren hadden we eerst een dag vrij. Het was namelijk de dag van Santa Maria ofzo. Nouja er waren wel dingen te doen in de omgeving, maar we voelden ons beide niet goed genoeg om iets te gaan doen. We dachten eerst dat we een beetje ziek waren van de reis. (Het is net een achtbaan met een grote misselijkheidsfactor en weinig vermakelijk, en een stuk lanzamer.)
In de dorpjes vindt je overal gekleurde huisjes. De lelijke gebouwen van het communisme wennen vanzelf.
Ook paard en wagen kom je hier nog veel tegen.
's Avonds ben ik wel naar het strand toe gegaan. Eerst door het gezellig drukke centrum gelopen van Euforie-Nord en kraampjes bekeken later heb ik onder de sterrenhemel door het water gestruind. Op de terugweg kwam ik langs het meer van Techirghiol en besloot een nachtduik te nemen. 'T was heerlijk om in je eentje te zijn, op je rug te drijven en sterren te kijken. Op de terugweg liep ik met een handdoek om me heen, want ik was vergeten een vest mee te nemen. Zal er vast raar uitgezien hebben maar ik ben toch al anders hier dus dat maakt niet zo uit.
Vandaag ben ik alleen naar het kinderdorp geweest. Leonie was namelijk ziek. Flori ontmoet, deze vrouw zal ons, als ik het goed begrepen heb, begeleiden tijdens het project. Ze is psychopedagoog en ik heb twee sessies van haar bijgewoond. Eentje met iemand uit Modul A (zwaar gehandicapt) en iemand uit modul D (licht gehandicapt). Het was erg interessant: ten eerste omdat ze (in gebrekkig Engels) uitlegde wat ze deed en ten tweede omdat je de kinderen erdoor leert kennen.
Ook een wat mindere kant inmiddels. Leonie en ik hebben verschillende verhalen gehoord over de planning van de overige 8 maanden. We hebben nog maar één taalles gehad en wat ik tot nu toe gedaan hebben kan ik nog niet heel erg nuttig noemen. Voor de volgende keer moeten we maar even een evaluatie plannen om dit soort dingen te bespreken. Ik hoop namelijk wel dat er het een en ander gaat veranderen. Omdat we eerst naar de On-arrival training (OAT) gaan, moet dit nog eventjes wachten.
Over de OAT weet ik bijna evenveel als jullie. Het is in Predeal en mn treinticket wordt geregeld. Op zondag reizen we heen en op zaterdag komen we terug. Het gaat waarschijnlijk over (EVS)rechten, cultuurshock en de youthpass. Maar zelfs dat weet ik niet zeker.
Je went er wel aan dat je (bijna) niets zeker weet. Dat is nou eenmaal de manier hoe het gaat hierzo ;)
We zijn natuurlijk veel bezig geweest met de kinderen. Balspellen, stoelendans, wandelingen en veel vooral heel veel gedanst.
In mn vrije tijd heb ik wilde paarden gespot, een festival gezien. Hier deden ze aan volksdansen.
We zullen binnenkort ook wel leren volksdansen, wordt redelijk normaal gevonden hierzo.
We hebben ook een mooie wandeling gemaakt door de wolken in de harde wind.
Het was hier tot nu toe altijd warm, met een maximum van 38 graden. Afgelopen weekend heeft het geonweert en nu is het een lekker koele 27 graden.
Om het af te sluiten hebben we een boottocht over de Donau gemaakt. Dat was heerlijk! Uitwaaien, met je hand door het water, van de natuur aan de oever genieten én de zonsondergang bekijken.
Via een van dit soort stijgers klim je in de boot. Je vraagt je af of hij je gewicht wel zal houden, dat valt gelukkig nog mee (Of was het gewoon geluk?)
Ik was blij dat onze boot er een stuk beter uitzag.
Toen we weer terug waren hadden we eerst een dag vrij. Het was namelijk de dag van Santa Maria ofzo. Nouja er waren wel dingen te doen in de omgeving, maar we voelden ons beide niet goed genoeg om iets te gaan doen. We dachten eerst dat we een beetje ziek waren van de reis. (Het is net een achtbaan met een grote misselijkheidsfactor en weinig vermakelijk, en een stuk lanzamer.)
In de dorpjes vindt je overal gekleurde huisjes. De lelijke gebouwen van het communisme wennen vanzelf.
Ook paard en wagen kom je hier nog veel tegen.
's Avonds ben ik wel naar het strand toe gegaan. Eerst door het gezellig drukke centrum gelopen van Euforie-Nord en kraampjes bekeken later heb ik onder de sterrenhemel door het water gestruind. Op de terugweg kwam ik langs het meer van Techirghiol en besloot een nachtduik te nemen. 'T was heerlijk om in je eentje te zijn, op je rug te drijven en sterren te kijken. Op de terugweg liep ik met een handdoek om me heen, want ik was vergeten een vest mee te nemen. Zal er vast raar uitgezien hebben maar ik ben toch al anders hier dus dat maakt niet zo uit.Vandaag ben ik alleen naar het kinderdorp geweest. Leonie was namelijk ziek. Flori ontmoet, deze vrouw zal ons, als ik het goed begrepen heb, begeleiden tijdens het project. Ze is psychopedagoog en ik heb twee sessies van haar bijgewoond. Eentje met iemand uit Modul A (zwaar gehandicapt) en iemand uit modul D (licht gehandicapt). Het was erg interessant: ten eerste omdat ze (in gebrekkig Engels) uitlegde wat ze deed en ten tweede omdat je de kinderen erdoor leert kennen.
Ook een wat mindere kant inmiddels. Leonie en ik hebben verschillende verhalen gehoord over de planning van de overige 8 maanden. We hebben nog maar één taalles gehad en wat ik tot nu toe gedaan hebben kan ik nog niet heel erg nuttig noemen. Voor de volgende keer moeten we maar even een evaluatie plannen om dit soort dingen te bespreken. Ik hoop namelijk wel dat er het een en ander gaat veranderen. Omdat we eerst naar de On-arrival training (OAT) gaan, moet dit nog eventjes wachten.
Over de OAT weet ik bijna evenveel als jullie. Het is in Predeal en mn treinticket wordt geregeld. Op zondag reizen we heen en op zaterdag komen we terug. Het gaat waarschijnlijk over (EVS)rechten, cultuurshock en de youthpass. Maar zelfs dat weet ik niet zeker.
Je went er wel aan dat je (bijna) niets zeker weet. Dat is nou eenmaal de manier hoe het gaat hierzo ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten