los primeros días

Het is hier lekker druk! Gister niet eens tijd gehad om te schrijven. Gisteren dus naar het asiel geweest.

 

Víctor probeert de weg naar het asiel aan ons uit te leggen. Het gaat niet heel handig, maar toch zijn we er in een keer gekomen. Pochy zit op de voorgrond.

We waren er laat in de ochtend, maar we mochten niks doen omdat Pylar(de eigenaresse) er niet bij was. We moesten om 5 uur terugkomen. Beetje teleurgesteld, maargoed we konden er verder niks aan doen. Op het eerste zicht viel het redelijk mee in het asiel. De voorkant ziet er redelijk normaal uit, er zitten veel honden in één hok, Maar dat gaat op zich nog wel. De achterkant is een stuk slechter. En als je beter kijkt zijn er toch nog wel redelijk wat honden die fysiek niet helemaal in orde zijn.
Omdat dat we niks mochten doen zijn we maar naar Isis gegaan en hebben daar gelunched met veel, heeel veel fruit en een beetje brood. Het fruit is hier heerlijk. Daarna zijn we een wandeling gaan maken. We hebben een berg opgelopen en zijn een paar salamandertjes tegengekomen. Het was heel mooi. Vooral het uitzicht van bovenop de berg.

De natuur tijdens de wandeling en een panoramafoto van het uitzicht.

(Jammer genoeg is de foto op internet niet zo heel goed gelukt)

Toen we terugkwamen zijn we nog even het zwembad bij het hostel ingesprongen. Daarna boodschappen gedaan en dan op naar het asiel. We waren een paar minuten te laat, maar Pylar as er nog niet. De Spanjaarden hebben niet zo'n haast en na bijna een half uur wachten kwam ze dan eindelijk. Het asiel zag er nu een stuk slechter uit, omdat er alleen 's ochtends schoongemaakt wordt. Na een tijdje hopeloze communicatie hebben we 2 honden meegenomen om een stukje mee te wandelen. Toen ze net uit hun hok kwamen, waren ze totaal gestrest en vreselijk druk en/of bang. Na een tijdje gelopen te hebben kon je ze zien veranderen. Ze kregen snel hun gewone karakter terug en blijken, gelukkig, helemaal niet zulke lastige dieren te zijn. We hebben ze toen we terugkwamen nog geborsteld, maar jammer genoeg konden we verder niks doen omdat Pylar alweer wegging. Zo'n dag, hoewel we ons goed vermaakt hebben, geeft niet echt voldoening.

Dit is het uitzicht van Víctors huis. Hij woont op de vijfde verdieping (zonder lift) en je kan mooi uitkijken over Cuenca en nog verder.

Toen ik terug kwam bij Víctor hadden hij en Cruz(een vriendin) een verrassing voor me. Door alle impressies van deze dagen was ik alweer vergeten dat ik jarig was. Víctor en Cruz hadden verschillende cakejes voor me met kaarsjes erop. Jee! vanaf vandaag ben ik volwassen (vanaf vandaag kan ik m'n eigen boswandeling kopen). Ze hebben in het spaans voor me gezongen. Daarna hebben we op het terras wat gedronken.

Mijn verjaardag vieren met Cruz en Víctor.  

Spaans praten gaat nog niet heel goed, maar ik versta steeds meer. Het was al erg laat, maar toch nog even een stukje gewandeld met Pochy. Ik lag om 1 uur in bed, en het was eindelijk koel genoeg om te slapen, dus dat heb ik maar gelijk gedaan.


Perfect geslapen! In tegenstelling tot gisternacht, want toen was het te warm. 's Ochtends me snel klaargemaakt en door Anita opgehaald om naar het asiel gegaan. In hoop dat we vandaag meer kunnen doen. We hebben 4 honden mee naar buiten genomen een stukje gewandeld, geborsteld en lekker geaaid. Het is opvallend dat de honden niet weten hoe ze moeten spelen.
Het ging nog lekker mis toen ik een hond uit z'n hok wilde pakken om een stukje mee te wandelen. Er waren 2 andere honden die erg druk tegen je opspringen zodra je naar binnen gaat. Ik probeerde de hond die ik wou hebben te pakken maar in plaats daarvan sprong een andere naar buiten. Ik kon hem nog net op tijd pakken, maar ik had me nog niet omgedraaid of een derde hond liep al buiten z'n hok. Ondertussen stond die eerst nog tegen me op te springen en de tweede in m'n broek te bijten: een hele goede test voor je zenuwen. Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om uit het hok te komen (deur klemde natuurlijk ook nog). Ik heb besloten om de hond die nu buiten het hok liep maar mee te nemen.
Ook hier kon je weer heel duidelijk het verschil zien tussen als de hond net uit zijn hok komt, of als je er een kwartier mee gelopen hebt. De eerste 5 minuten was ie onhandelbaar en op de terugweg loopt ie amper aan z'n riem te trekken.
Toen we terugkwamen hebben we geluncht en de boel daar een beetje opgeruimd. Daarna hebben we boodschappen gedaan, omdat we niet weten of de winkels sluiten op zaterdag middag.
We gaan verder met het ophangen van schaduwnetten. De honden aan de achterkant kunnen wel naar binnen, maar daar is het erg klein. Om te zorgen dat ze het nog een beetje uit kunnen houden overdag, moeten ze toch echt in de schaduw liggen. De netten lagen er al een tijdje maar niemand hangt ze ooit op. Tot vandaag. We zijn op 1/3 gekomen van deze rij hokken. Het is best lastig om het op te hangen omdat ik bovenop de hokken moest klimmen en elke keer 1 punt vast knopen. Daarna moest ik weer terug klimmen, stukje verder lopen en er weer op klimmen. Wel leuk om te doen, maar ook erg vermoeiend. Jammer genoeg heb nog geen foto's van hoe ik lekker gênant boven op een hondenhokhek lig te klooien met mn mes en touwtjes, maar die zullen er binnenkort ook opkomen.
Hierna besloten dat we genoeg gedaan hadden voor vandaag en hebben we afgesloten door een meloen te delen, heerlijk!

Hier komen een paar fotootjes van het asiel. Beschrijving komt nog, maar dan hebben jullie vast een ideetje.

Dit is de voorkant van het asiel. Er zijn twee rijen met deze hokken. Veel te vol (of te klein). Ook zijn er her en der openingen of andere dingen kapot.

Eerste bericht vanuit Cuenca

Hallo iedereen!

Geen tijd voor een uitgebreide welkom of inleiding, ik ben namelijk al in Spanje. Aangezien mijn eeuwige tijdgebrek, kan het misschien even duren voor ik zoiets ga schrijven.

 

Nog een laatste keer op de foto op Schiphol voor ons avontuur begint. 

De 27^e ben ik al bij Anita, mijn reisgenote, aangekomen. We hebben even bijgepraat en gedoucht maar zijn daarna gaan slapen. Ik had namelijk al een lange dag gehad (Ik heb gehoord dat mijn Roemenië project een maand naar voren verschoven is, en de einddatum 2 maanden naar voren gehaald) en morgen wordt ook weer lang reizen.

De reis is goed gegaan. We hadden een beetje turbulentie bij het landen maar toch goed aan de grond gekomen. Ook geen gedoe met bagage die zoek is of paspoorten die verdwenen zijn, eigenlijk alles ging in een keer goed (even afkloppen). We kwamen ergens rond 8 uur aan bij Hostel Isis, waar Anita blijft slapen. Het is hier wel ontzettend heet! Ik heb daarna Víctor en zijn vrienden ontmoet: het zijn hele gezellig mensen! Ook een beetje Spaans geoefend want niet iedereen spreekt even goed Engels. We hebben avondeten gegeten om 9 uur (das de normale tijd hier, hoewel lunch de belangrijkste maaltijd vinden en die eten ze rond 2 a 3 uur, de rest van de maaltijden heb ik niet geprobeerd te onthouden, ik zie het vanzelf wel ;)

Víctor heeft een hond, Potchy, hoewel ik niet weet hoe je het schrijft. Na het avondeten zijn we met hem gaan wandelen. Hij heeft me gevraagd of ik met Potchy wil wandelen als hij straks weggaat (ja, hij gaat over een paar dagen naar Nederland). Natuurlijk vind ik dat geen probleem, maar ik hoop dat ik de weg morgen als het licht is toch iets beter kan vinden dan deze avond.

Ik zit nu bij Víctor thuis, ook een vriendin, Paula, slaapt hier. En om iets voor elf haalt Anita mij op om naar het asiel te gaan. Ik ben benieuwd! Ik ben al gewaarschuwd voor vanalles en nog wat maar toch denk ik dat het nog wel schokkend zal zijn.